πρόπωνα

Α

(κατά τον Ησύχ.) «εὐκρατῆ, εὔφημα, πρόχειρα, ἑτοῑμα, ἀνεμπόδιστα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < προ-* + πώνω, δωρ. και αιολ. τ. τού ρ. πίνω].